***
Jeśliś ułudą i senną marą zniknij w snu krainie
Nie dręcząc serca rannego
Jeśliś człowiekiem porzuć trosk swych morze
I wróć do życia
Nie szukaj pomsty bo tam gdzie zawitasz
Popiół i zgliszcza
Nową nadzieją napełnij swe serce
Znajdź ukojenie
Niech ta której serce ramieniem otoczysz
Ukoi twe smutki i troski rozproszy
W jej sercu odnajdziesz swe myśli stracone
Przystań spokojną
Jej serce ostoją twej duszy się stanie
Z dwóch jedno
Twa dusza orężem jej serca zostanie
Jednością wzmocniona
Lecz jeśli serce stanie się niewierne
Odejdź i przebacz
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz