NUDA

 Dopada mnie totalny tumiwisizm co niestety odbija się na moim blogu. Po prostu rutyna mnie zabija. Ciągle kursuję pomiędzy biurem, a pracownią i ani tu ani tu nie robię nic dobrze. W dodatku Święta idą więc i w domu sajgon zwłaszcza że mój małżonek Wigilię i pierwszy dzień Świąt  spędza w pracy, a co za tym idzie całe przygotowania plus pilnowanie młodego spada na mnie.
Chyba czas wprowadzić grafik. Tyle tylko, że jak jestem w pracowni to ciągle wiszę na telefonie, bo bez przerwy ktoś coś ode mnie chce. KOSZMAR.

chrzcinki i urodzinki

znowu przerwa w pisaniu, ale kompletnie nie mam na nic czasu. Praca mnie goni i powstają kolejne kartki.

Pierwsza na chrzciny  wnuka koleżanki z pracy, koszmarnie długo wysychają te magiczne wynalazki typu perłowe farbki i tzw efekt szkła, ale całość wygląda nieźle.

Druga kartka to koszmar. Musiała być wykonana strasznie szybko prawie z dnia na dzień i okazało się na końcu, że nie na tą okazję co pierwotnie. Zamawiano ją na urodziny dla prezesa firmy, a w momencie odbioru okazało się, że ma być z okazji przejścia na emeryturę KOSZMAR. Myślałam, że będę wyć bo na dodatek zepsuła mi się drukarka i nie byłam w stanie wydrukować nowego napisu ale udało się i oto efekt

może jednak mi się uda

Uff... strasznie długo nie pisałam, ale kompletnie nie miałam czasu. W pracy ciągnę pięć srok za ogon no
i jeszcze karteczki. Koleżanka z pracy poprosiła o kartkę dla rodziców i nie chwaląc się efekt mi się spodobał.
No i mam nowe zamówienia. Szkoda tylko, że mąż ma do tego mojego dłubania dość ambiwalentny stosunek, ale się nie daję.
oto moje najnowsze dziełko

chyba się załamię

Chodzę sobie po różnych blogach i oglądam prace innych scraperek i jestem bliska załamki.
Kurcze Ich prace są świetne, a moje wyglądają przy nich tragicznie kiepsko :((

trojaczki

przeżyłam i jestem nawet w dobrym stanie.

Zrobiłam nawet nowa kartkę dla trojaczków. Strasznie ciężko coś takiego kupić, więc robię na zamówienie.

 Prowadzę małą galerię z różnymi drobiazgami więc ma gdzie wystawiać swoje prace.

kartki

Jutro wielki dzień impreza urodzinowa teściowej więc urwanie głowy i stres dlatego dziś krótko. Ach i puszczam kilka moich karteczek.

 

Jeśli przeżyję jutrzejszy dzień dodam więcej

Pierwszy raz w życiu

Ostatnio doszłam do wniosku, że moje życie jest beznadziejnie nudne. Nie chodzi o to żeby od razu rzucać wszystko i ruszać w świat .... ale po kolei
Moje życie koncentruje się na trasie praca - dom. Zakupów nie liczę bo pracuję niedaleko centrum handlowego i w zasadzie kwalifikują się jako praca - poza tym szczerze nienawidzę ich robić. Mam neurotyczną skłonność do planowania wszystkiego z wyprzedzeniem więc wkraczam do sklepu z gotową listą i zaczyna się mój horror. Do szaleństwa doprowadzają mnie zmiany w ustawieniu towarów, snujący się klienci i tarasujący przejazd swoimi wózkami, a na grzeczne przepraszam reagujący niezbyt uprzejmie. No i oczywiście kasy - zawsze zastanawiam po co ich tyle jeśli czynne jest tylko pięć.
Ok zakupy mam z głowy teraz droga do domu - minimum 40 minut jazdy samochodem kolejny stres bo nie lubię prowadzić. Nie jestem z tych co potrafią czerpać przyjemność z prowadzenia samochodu dzień i noc, choć znam kilka takich osób. Może dlatego, że mój mózg w tym czasie pozwala sobie ma swobodny przepływ myśli i planowania kolejnych dni i zmuszenie go do skupienia się na drodze nie należy do łatwych ;)
A w domu to się dopiero zaczyna. Należę do tych szczęśliwych  kobiet posiadających w domu pomoc w postaci szwagierki (oczywiście posiadanie szwagierki ma też swoje wady w postaci napadów zazdrości - nie zamierzam wybielać mojego charakteru i nie ukrywać że jestem zazdrosna, leniwa itd ) tak więc obiad czeka na mnie gotowy. Nie powiem że nie było to problemem, mój mąż świetnie gotuje i nie za bardzo smakowała mu moja kuchnia - główny zarzut to za mało przypraw, poza tym on kończy pracę znacznie wcześniej ode mnie (dojazd) i nie miał zamiaru na mnie czekać, a jeszcze potem czekać na obiad lub raczej na obiadokolację.
Po za mężem posiadam również dziecko, i tu zaczyna się zabawa. Dziecko jest rozpuszczone jak dziadowski bicz co nie ukrywam po części jest zasługą rodziców. Małe żywe srebro a cisza jest zwiastunem naprawdę dużych kłopotów. Dopiero po tym jak dziecko idzie spać mam czas na relaks czytam - jestem maniaczką książek, trochę telewizji i sieci.
Dzięki nowemu zadaniu w pracy i internetowi odgrzebałam swoją pasję i postanowiłam,
że po raz pierwszy  w życiu nie będę się na nikogo oglądać i spróbuję swoich sił w robieniu kartek
Na pewno zaraz ktoś się uśmieje  ale mi to wyzwanie zrobić kartkę okolicznościową, ja sama jak zobaczyłam jakie przepiękne rzeczy można wyczarować wątpiłam czy coś z tego będzie. Ku mojemu zdziwieniu uzyskałam aprobatę szefowej - w pracy początkowo nie wierzono, że absolwentka uczelni technicznej może mieć jakiekolwiek pojęcie o rękodziele,ale jakoś poszło i pierwsze moje kartki znalazły swoich nabywców.
Tylko mój mąż śmieje się ze mnie mówiąc, że teatr spłonął a artystka została.


Ja mu jeszcze pokażę

No i stało się .....

....po raz pierwszy w życiu piszę bloga.
Właściwie ostatnimi czasy  zebrało się sporo rzeczy, które zrobiłam pierwszy raz w życiu i nieskromnie powiem że mi się to podoba. No bo w zasadzie czemu nie. Mówi się że facet powinien zrobić w życiu trzy rzeczy : zbudować dom, spłodzić syna i posadzić drzewo - a co do licha z kobietami.
Od kobiety wymaga się żeby dbała o ten dom, wychowywała tego syna przy okazji pamiętając o potrzebach swojego faceta i  pielęgnowała drzewo. 
Nie da się ukryć, że jestem kobietą (hi hi) i niestety albo właśnie stety strasznie sfrustrowaną. Właśnie ta frustracja i poczucie zniechęcenia popchnęło mnie do działania.
Z góry uprzedzam, że nie jestem wojującą feministką  staram się tylko zachować odrobinę zdrowego rozsądku.
No więc wykonuję ten skok na głębokie wody blogowania i zastanawiam się jak to będzie - czy wytrwam i czy nie zanudzę potencjalnych czytelników moimi wynurzeniami, które mój mąż uważa za  objaw zbliżającego się okresu.